Radikal Kararlar

Durduğum yerden ileriye baktığımda, geleceğime dair hiçbir şeyi net göremiyorum.

Sanki üzerine dev bir sis çökmüş ve ne kadar uğraşsam da görüşümü düzeltemiyormuşum gibi.

Sadece bir önümdeki taşı görüyorum ve bu bastığım taşların beni doğru yere götüreceğine inanmak istiyorum.

Yarın sıradan bir kutunun içine, sıradan bir kağıdı bırakırken gözlerimi kapıyor olacağım, çünkü bu adımın doğru olup olmadığını görmeye cesaret bile edemiyorum.

İzlenecek yolların, atılması gereken adımların yok olduğu; çamur bir patikaya gireceğim yarın.

Gideceğim yolları önüme koyulmuş ve defalarca basılmış taşlar değil;

Ben seçeceğim.

Belki, bir gün bu duyguyu hatırlar ve üzerine bir şarkı yazarım...