Ne komik bir yapımız var biz insanların.
Hiç tanımadığımız insanlara karşı bile bir sorumluluk duyuyoruz.
Birkaç kelime bizlere güven verebiliyor.
Anlamsız ama bir o kadar eğlenceli bir hikaye, iki insanı bir araya getirebiliyor.
Ne kolay "İnanamıyorum!" diyoruz.
Ne kolay inanıveriyoruz herşeye.
Hiç tanımadığımız birisinden özür dilemek için ne zahmetlere girebiliyoruz kimi zaman.
Hiç kırmak istemiyor insan.
Bazen kırmak istediğini zannediyor, ama ancak kırdıktan sonra fark ediyor aslında bunu istemediğini.
Kelimelerimi daha doğru seçseydim diye kızıyor kendine, yazarken en doğrularını yazdığını düşündüğünü unutup.
Çok kolay bırakabiliyormuş gibi davranıyoruz.
Hiç bir zaman bırakamıyoruz.
Doğru gözlükleri bulabilseydik taktığımızda insanların tutundukları herşeyi görebilirdik...
Ve bana inanın, o insana binlerce gökkuşağı bağlıymış gibi gözüküyor olurdu.
İnsanları bu yüzden çok seviyorum sanırım.
Her birine binlerce gökkuşağı bağlı olduğu için...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder