Ördek'le Bir Gün

Yazmak istediğim o kadar çok şey var ki..
Kafam öyle dolu ki..
Burayı özledim, yazmayı özledim!

Perşembe günümü küçük bir ördekle geçirdim. Onu tanısanız çok seversiniz.
Küçücük bir kız çocuğuyken, bir anda bende daha yaşlı bir insan oluveriyor.
Ne demek istediğini, nasıl hissettiğini anlatmayı beceremiyor ama zaten çok bir şey söylemesine gerek kalmıyor.
Bazen, tabii.

Geçirdiğimiz günden bir kaç kesidi paylaşayım dedim ben de:



Saatime şaşkınlıkla bakıp otobüsten iniyorum, son durak olup olmadığından pek emin değilim. Ördek'i arıyorum hemen.
Pipe Dreams: Şey, çıktın mı?
Ördek: 10 dk'ya çıkıyorum.
P: Hazırsan şimdi de çıkabilirsin
Ö: Hı?
P: Ben 45 dk erken geldim de...
Ö: Ben çıkıyım o zaman...

***

Karşıdan bana kocaman bir gülümsemeyle paytak bir ördek yavrusu yürüyor...

***

Ö: Nutella da aldım...
Ö & P: *sırıtırlar*

***

Başımızın üstünde kitaplar uçuyor.
Ördek bana bir şeyler vaklıyor, ben kitapları seyrediyorum.

***

Ö: Bu çok güzel işte.
P: Kesinlikle! Kanun kaçağı gibi değil mi?
Ö: Ne?
P: Yani tam öyle değil. Sanki yetim kalmış ve küçük erkek kardeşine bakabilmek için hırsızlık yapıyormuş gibi...
Ö: Gerçekten mi? Bana baktığım anda "boy trouble" gibi gelmişti...
P: Bilmem...

***

P: Adam mükemmel değil mi?
Ö: Nasıl yani?
P: En baştaki resim.
Ö: Nesi mükemmel?
P: Yani.. "He's f*cked up"...

***

P: Çok güzel değil mi?
Ö: Eveet... Ama ne ki o?
P: *kafasını sağa eğer* Yatak!
Ö: *kafasını sağa eğer* Aa, evet.

***

*Bir iki saat sonra*
Ö: Çok sıkıldımkfhs--Şuna bak ne güzelmiş!
P: Tamam şuna bakıp çıkıyoruz.

***

Ördek elinde üç DVD'yle gelir, hangi sırada izleyeceğimize karar vermeye çalışırken zamanımızın buna yetmeyeceğini fark ederiz...
P: Ben annemi arayıp kalmak için izin istiyim o zaman.

***

The Painted Veil
Edward Norton'a bir kez daha aşık olunur...

***

P: Neee?!
Ö: *ağlamaklı bir sesle* Sen kızı sevmedin!
P: Ben öyle şımarık olup sonradan akıllanan kızları hiç sevmem! Kız çok şımarık!
Ö: *ağlamaklı bir sesle* Kızdan nefret ediyosun!
P: Evet, ediyorum...

***

P: Peki neden Painted Vail?
Ö: Hepiniz de bunu sormayın!

***

The Hours
Nicole Kidman'ı nasıl o hale sokmuşlar diye sorar insan kendine.
Filmden uzun bir süre sonra bile kelimeler kafanızda dolanır...

***

Ördek söz verdiği gibi çok duygusallaşır...
P: Umarım bu kadın kadar yoğun hissedersin, ama kendini öldürmezsin.
Ö: Yapmam ki zaten...

***

Filmlere ara verip biraz muhabbet ediyoruz. Karşımızda laptopun ekran koruyucusu bilgisayardaki resimleri gösteriyor.
Kuşburnu'nun resmi çıkıyor, harika bir gülümsemeyle hafif yukarı bakıyor.
P: Çok seviyorum ben bunu!
Ö: Ben de!
P: O bizim çocuğumuz olsa, biz de evli olsak?
Ö: Bizim başka planlarımız vardı Kuşburnu'yla ama olur heralde...
P: Kızlar da--
Ö: Onlar da diğer aile olur!
P: Hı... Tamam! Ama aynı evde yaşayalım!
Ö: Tabii ki!

***

Babam ve Oğlum
Ben filmlerde ağlayan bir insan değilim.
Ben bu filmde çok ağladım.
Sabah 2.35 olmasaydı babamı arayacaktım. Uyuyordur diye kıyamadım.
Benim babam Süpermen değil.
Benim babam Süpermen.

***

P: *gözlerini silmeye çalışır* Bakma bana...

***

Artık uyku vakti, yatağa gidilir.
P: Bu muydu plan yani? Beni ağlatıp sonra uyutmak?
Ö: Hayır...
...
Ö: İyi geceler.
P: Tatlı rüyalar.

***

P: Sabahları hep böyle oluyorsun!
Ö: Sabahları hep böyle oluyorum... Seninle alakalı değil!
P: Ay domuz gibisin!

***

O küçük ekranın karşısında bir şeyler izleyip kahkaha atıyoruz.

***

Ördek'e bir telefon geliyor, acilen çıkması gerekiyor. Takip ediyorum.
Taksiye atlıyoruz, beni bir cafe'ye bırakıyor. Kapının yanında o durduğu için dışarı çıkıyor, iniyorum. İndiğim gibi sımsıkı sarılıyor...
Ö: Teşekkür ederim!
P: Önemli değil...

***

P: Bir gün çok meşgul olduğumda çocuğumu sana bırakırım, ödeşiriz.
Ö: HER GÜN BIRAK!
P: Aynı binada yaşarsak, olur.
Ö: Her gün aynı bina!



Şimdiden özledim seni Ördek...
Sevgilerimle...