Evde son akşam.
Yarın evde ilk gün.
Cumartesi Apple Store'da ilk randevu.
Pazartesi ilk sabahın-körü dersi.
Hoşçakal boş zaman.
Merhaba Practice Room!
21.1.14
And where do we get air?
"Hey Daddy!
What that dere?
WHAT. THAT. DERE?"
and
"Can I have that big elephant over there?"
-Oscar Brown Jr.
13.1.14
Ayın Yüzü gibi Delik Deşik
Eminim sizin tanıdığınız insanların arasında da vardır, kafalarında, düşüncelerinde boşluklar olan.
Zihni, ne bileyim, ayın yüzü gibi delik deşik olan.
Siz iletişim kurduğunuzu düşünürken, onların bu deliklerden düşüp gittikleri, sizin o yolu çoktan geçip gitmiş olduğunuz.
Arkanıza dönüp baktığınızda onları görememekten sıkılmış, her seferinde deliklerden onları çıkaracağım derken dizlerinizin yara bere içinde kaldığı.
Eminim bir iki tane vardır, böyle, tanıdığınız yıllara rağmen anlam veremediğiniz insanlar.
Yok mudur?
Zihni, ne bileyim, ayın yüzü gibi delik deşik olan.
Siz iletişim kurduğunuzu düşünürken, onların bu deliklerden düşüp gittikleri, sizin o yolu çoktan geçip gitmiş olduğunuz.
Arkanıza dönüp baktığınızda onları görememekten sıkılmış, her seferinde deliklerden onları çıkaracağım derken dizlerinizin yara bere içinde kaldığı.
Eminim bir iki tane vardır, böyle, tanıdığınız yıllara rağmen anlam veremediğiniz insanlar.
Yok mudur?
10.1.14
Fail
The truth is, I looked for a picture that would tell the thousand words I failed to find; but then I failed to find the picture too.
6.1.14
5.1.14
Kutlanacak Ne Çok Şey --
Bu sene blogum 5. yaşına giriyor.
İnanılır gibi değil, değil mi?
5 seneden bu yana hem yazılarımın sıklığı hem miktarı hem de içeriği ne çok değişti, görmek komiğime gidiyor.
Unutuveriyorum bazen burayı.
Aklıma geldiğinde, yazacak söz bulamıyorum.
Ama dönüp dolaşıp kendimi burada buluyorum.
Bilgisayarımdaki kısa yolunun ismi "ev" olan bir sayfa burası.
Başlangıçtan bu yana değişmeyenler de oldu pek tabii.
Kahve ve çikolataya olan bağımlığım,
müziğe olan tutkum,
bitmeyen bitmeyen bitmeyen hayallerim.
Susmayan şarkılar.
Büyümek, azalmak ve özülmek ise bu blog bunun nefis bir kanıtı.
Bu seneye girerken, önümdeki günlere bir sorumluluk yüklemeden girdim bu sefer.
İlk gün nasılsa, bütün sene öyledir mantralarını falan da geride bıraktım.
Yılın 1inde değil, ne bileyim, 7sinde başlayabilirim bir şeyleri değiştirmeye.
Aceleyi geride bırakıyorum.
Son olarak:
Sevgili 2013,
Beni çok heyecanlandırıp, çok yordun, ve çok üzüp, çok mutlu ettin.
Koca bir duygu seliydin.
Sana çok büyük hayaller ve sorumluluklar yükledim, ve sen hepsini üzerinde taşıdın, teşekkür ederim.
Kalbimde her zaman ayrı bir yerin olacak.
Hoşçakal.
İnanılır gibi değil, değil mi?
5 seneden bu yana hem yazılarımın sıklığı hem miktarı hem de içeriği ne çok değişti, görmek komiğime gidiyor.
Unutuveriyorum bazen burayı.
Aklıma geldiğinde, yazacak söz bulamıyorum.
Ama dönüp dolaşıp kendimi burada buluyorum.
Bilgisayarımdaki kısa yolunun ismi "ev" olan bir sayfa burası.
Başlangıçtan bu yana değişmeyenler de oldu pek tabii.
Kahve ve çikolataya olan bağımlığım,
müziğe olan tutkum,
bitmeyen bitmeyen bitmeyen hayallerim.
Susmayan şarkılar.
Büyümek, azalmak ve özülmek ise bu blog bunun nefis bir kanıtı.
Bu seneye girerken, önümdeki günlere bir sorumluluk yüklemeden girdim bu sefer.
İlk gün nasılsa, bütün sene öyledir mantralarını falan da geride bıraktım.
Yılın 1inde değil, ne bileyim, 7sinde başlayabilirim bir şeyleri değiştirmeye.
Aceleyi geride bırakıyorum.
Son olarak:
Sevgili 2013,
Beni çok heyecanlandırıp, çok yordun, ve çok üzüp, çok mutlu ettin.
Koca bir duygu seliydin.
Sana çok büyük hayaller ve sorumluluklar yükledim, ve sen hepsini üzerinde taşıdın, teşekkür ederim.
Kalbimde her zaman ayrı bir yerin olacak.
Hoşçakal.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)