Viyana'dan, Cesky Krumlov'dan, Prag'dan, Karlovy Vary'den, Dresden'den ve Budapeşte'den döndüm.
Dün 14.50'de uçağımdan indiğim ve bavulumu topladığım gibi de U2 konseri yollarındaydım. Dream Endless ve Kuşburnu'yla 12'ye kadar konserde, sonrasında 2'ye doğru da yollardaydık.
Anlatmak istediğim tonla şey var ama nereden başlayacağımı hiç hiç bilmiyorum.
Aldığım dersler, fark ettiğim yeni şeyler, görmeyi uzun süredir beklediğim şehirler, bu şehirlerin insanları ve yollarda aldığım küçük anlamsız notlar.
Şimdi düşündüğümde her biri gözümün önünde küçük kareler halinde beliriyor ve yok oluyor.
Güzel şeylerin bu kadar kolay yok olabilmesi beni hep üzmüştür.
Dün sabah Budapeşte'de kahvaltı ediyordum, bu akşam bir mesaj yüzünden aklım allak bullak.
Değerli anların, ufacık olaylarla mahvolması doğa kanunlarına aykırı gibi.
Ya da tam tersi.
Bilmiyorum.
Keşke hep Budapeşte'de kahvaltı ediyor olsam.
