What to do when you can't sleep

Azıcık kaldı azıcık azıcık azıcık.
Azıcık zaman, azıcık yapacak şey, azıcık halledilecekler listesi.
Ne kadar çok şey geldi ve geçti.
İnanılır gibi değil.

When I'm deep in a dream of Chet

Bütün akşamımı hüzün ve müzik dolu bir adamın hüzün ve müzik dolu hayatını okuyarak, dinleyerek geçirdim.
Tükendim desem yalan olmaz.
İnsan hayattan ne bekleyeceğini bilemiyor bazen.



"For all we know, this might only be a dream
We come and we go, like the ripples in a stream
So love me tonight
Tomorrow was made for some
Tomorrow may never come
For all we know..."

Konfüzyon

Sıkça daha çok yazmam gerektiğini düşünüp sıkça bu düşünceyi uygulamaya sokamıyorum.
Bazı günler beş gün sonrasının ödevini yaparken, bazı günler saat sabah ikiyi de bulsa önümdeki günün ödevine başlamıyorum.
Neredeyse her gün, bir sonraki günden itibaren hayatımda yapmam gereken yeni değişikliklere karar veriyorum. Neredeyse her gün bir önceki günün değişim sözünü unutuyorum.
Aşırı tembelim.
Öyle böyle değil.
Ama aynı zamanda çok çalışıyorum.
Kendimden beklentilerim çok yüksek.
Aynı zamanda önceliklerimden çok kolay fedakarlık edebiliyorum.
İnsanın sürekli olarak insan olması çok fena.
Bir "sim" olmak istiyorum.
Kontrol panelinden kendimi seçip, etrafımdaki eşyalara tıklamak, ne bileyim kendime zorla spor yaptırtmak veya ödev bitirtmek istiyorum.
Ama hayır.
Çok sabırsız ve çok tembel bir "ben"le çok sabırsız ve çok tembel bir ben uğraşmak durumunda.

All shades, hues, we're all blues...

Gün doğdu, kül oldu, kül yağdı, kül yağdı ah gül yağdı, gül yağdı sessiz...

Saat 2 buçuk olmuş, hala ayakta neyin peşindeyim merak ediyorum vallahi.

Bu blogu biraz takip edenler "ev" konseptine olan takıntımı fark etmişlerdir diye düşünüyorum.
Şu günlerde, kendime ev aramanın, gelecekteki evimin belirsizliği, ve döneceğim evin artık ne kadar benim evim olduğunu sorgulayan halim birleşip ayaklarımı yerden kesiyor gibi.
Havada süzülüyormuşum,
Köküm yokmul gibi.
Köküm de hiç olmadı hani. Ya da oldu mu acaba?

Merak ediyor insan.



... gecenin kadehine doldu

3/4

8'de sabah kahvaltısı, 5'te öğle yemeği, 11'de akşam yemeği. İşte hayat bu.
Mu?

Tatil de, buradaki ilk senemde neredeyse bitmek üzere.
İnanılır gibi değil.
Oysaki yeni başlamıştık.
Daha yeni alışmıştık.
Dün ilk defa krep yapmıştım.
Üstelik güzel olmuştu.

Acayip hızlı geçiyor zaman önünü alamıyoruz.

Bundan tam 1 ay ve 1 gün sonra ben de artık sıradan bir insan olacağım.
Yaptığım ve yapacağım her şey o heyecanından, parlaklığından bir şeyler kaybedecek.
Sıradışı veya özel olmak yerine "gerekli" olacak her şey.
"Yetersiz" olacak.
"Eee?" diyeceksiniz "sonra?"

Ben de öyle bööön bööön bakacağım.
Ne bileyim ben.
O önünde her hayalini incik cincik dizmiş kız gitmiş olacak içimden.
Her şeyden korkan, her şeyi sorgulayan bir ben kalacağım.

Öyle otururuz artık kendi kendimize.

Nobody says "True that."

bidididi di dud duu

Scenes From An All-Boys Gig

Characters (L to R):

- Father of two at the piano, who barely made it to the concert after his long shift at the office; he is still in his worn out light grey suit, sans the tie - minor adjustment towards the casual look.

- Ex-soldier, band leader of his time on the trumpet; he is so disappointed with the small turn-out that he can't help but break into laughter after every weak applause from the crowd.
- The young and aspiring over-sized teenager on the double bass; his cheeks are as red as his red plaid shirt.
- The third most important man of an old and rooted Italian mafia on the tenor sax. His crazy moves during this sax solos conflict with his subtlety.
- Tall, white, young and lovely, the alto sax player with possibly Danish genes looks as dissimilar to the band, as a red apple in a bowl of citrus. He is torn between caring or not caring about what anybody thinks about him; but then again, that only means that he does, indeed, care.
- His haircut and glass shape choice give his most discreet secret away -the kind you would keep in closet-, the drummer looks happy to be a part of this boys club; his obedience visible, through the way he follows the instructions of the trumpeter.

Please and thank you's. Two hours of sheer musical experience. Intensity.
Promises, made, yet quite questionable.
Makes you wonder, really, who their closest friends may be.
Not us, for certain, but maybe they should re-consider that.
We were of the few, that actually were, there, in the end.
Please, thank you.

Scenes From An Almost-Sleepover With The Boys

- The toilet seat refuses to stay down. At least boys pee with the toilet seat up.
- Coffee is made, and coffee is served at anytime you want.
- Cookies are taken serious. There are rules to eating certain cookies.
- Smoking is a continuous offer, and is encouraged, but always voluntary.
- Comfiest chair is presented, despite their inconvenience.
- Focus is kept on fun and entertainment.
- There are goals to these all-nighters. They are not about the process, but the end cause.
- They happen, because of cronuts.
- And you don't necessarily understand it, but they don't mind.
- Goodnight.

5:17 AM

Eu vejo na luz dos seus olhos

"Of course he has a girlfriend. Of course he does. He's straight isn't he? Of course he has a girlfriend home!"

***


***

"You'd think moving to a new city would open up endless opportunities for love. But no. Not in the slightest bit. You know how they say "all the good ones are taken", well they are. Unless they are gay. Unless of course they are gay and taken. So there you have it. No opportunities. None that I'd like to seize. And you may say that have crazy high expectations, and maybe I do, but who do I end up with when I lower the expectations? When I accept my desperation? Who do I become? Who am I currently, anyway?"

Stories on Stories on Stories

There once was a time I wrote stories

There once was a time I wrote books

There once was a time I wrote everyday

There once was a time I wrote a diary

There once was a time I wrote songs

There once was a time I wrote songs in German

There once was a time I wrote love songs in German

And let me tell you this:

Writing love songs in German, is a big deal.

A real challenge.

Not because it's impossible, because almost everyone thinks it's impossible.

- Change Topic - 

I have been thinking about starting a new series of blogs lately.

About all the parallel universes I believe that I exist.

A blog on my "if I had" and "if I had not"s.

- Change Topic -

Lately all I have been writing about in my free-writing assignments is concerned with my incompetence in my new life.

I moved to a big city from a equally big city.

So you'd think I'd be fine. But I am not.

Because in the big city I came from, I spent three years establishing me.

Making me.

And now I have to do it all again.

I am strong.

I am strong.

I am strong.

But nobody is that strong.

Or maybe some people are.

How would I know?

If there is anything I know about me, it is that I do not know shit about shit.

But that's all right.

Because I am, strong.

- Change Topic -

DB thinks I know things.

He sees that I know things, because he thinks I see things.

He doesn't say that to me.

Therefore I do not have to admit that I do not know shit about shit.

- Change Topic -

There were times in my life when I wrote poems.

I wrote shitty poems.

I wrote cheesy romantic poems.

I wrote far-too-sad poems.

I wrote meaningless poems.

I wrote poems.

Multiple.

I probably have written a hundred too.

None of which was brilliant.

Some sentimental to me.

But I wrote a hundred poems.

- Change Topic -

I miss not-doubting me.

I miss being certain.

- Change Topic - 

I make things happen.

I make things happen.

I create.

I love.

I believe.

I fall in despair.

I pull myself up.

I stay strong.

I make things happen.

- Change Topic - 

I love it when people say "Shed".

Here I go to shed a little.

Goodbye.

gidegidegidegidegidegidegidegide

pek acayip yerlere koştum...

The Little Window

Into The Colorful Life of Pipe Dreams

(How I feel) Here

I've tried but I couldn't find any warning of you dear

Bitmeyen yenilikler silsilesinin içinde insan gerçekten çok kolayca kaybolur.

It's hard to make out any sense of how I feel here

Alışveriş listelerinden, ödev listelerine; terim post-itlerinden, buluşma post-itlerine; yıkanacak bulaşıktan, yıkanacak çamaşıra; transpoze edilecek parçadan, kurulacak yedililere koştururken insan nerede olduğunu unutur.

All I know, is that my days go on and on without you here,
without you here

Ta ki oda arkadaşınız yan masanızda ağlamaya başlayana kadar.

My days go on and on without you here,
without you here

Siz kulaklıklarınızın altında "chord progression"larınızla uğraşırken durumu kurtarmak için geç kalmışsınızdır bile.

I beg your pardon, love
But you've interrupted me

Yemekhanelerden plastik çatal-bıçak, kahve dükkanlarından şeker cepleyerek hayatınızı sürdürme çabalarınızın anlamsızlığı, işte o sırada ortaya çıkar.

And the sad song that's played
Like a drum inside of me

Daha yeni başladık.
Daha beş hafta oldu.
Daha yeni, yeni bir derse başladım.
Daha ilk sınavıma girmedim.
Daha ilk sevgilimle tanışmadım.
Daha yeni başladık.

My, my what a fool am I, for allowing this to be
But this fool cannot ignore the light when he sees you

İnsan gerçekten çok kolayca kaybolabiliyor.

And my days go on and on without you here
without you here

Ta ki kendisi gibi kaybolmuş birisi, kaybolduğunu fark edene kadar, kaybolduğunu bile fark etmeden üstelik.

And my days go on and on without you here
without you here

Uzaktayız. Tek bir noktadan değil, birkaç noktadan uzaktayız.

And my days go on and on without you here
without you here

Bu noktalar başlangıç noktaları bile değil üstelik.
Kendi yerçekimleriyle kalplerimizi çekiştiren gezegenler gibi.

And my days go on and on without you here
without you

Boşlukta, kocaman, pasparlak, ama uzakta gezegenler.

Here..

Bizler de kendi küçük gezegenimizde gibi.

Without you here

Çayı özlemedim mesela.

Without you here

Ama kahvaltıyı özledim, beraber çıkılan, babamın iki kaşıktan fazla reçel yediğinde annemin sinirlendiği türden kahvaltıyı.

Without you here

(Greg Laswell)

Great Expectations

bu gibi.
ama bu hızda değil tabii.

"Deedle dee dum is the song that I hum"

"and the tune keeps ringing..."

"Bekliyorum gelmiyor çok garip bu bir şaka mı gelince ne olucak sanki? Ella Fitzgerald. Deedle dee dum. Hay allahım bu nasıl bir şaka. 12 oldu mu giderim. Muhtemelen gitmem ama 10 geçe giderim. Sen bile tutamazsın yıldızlar tutamaz. Şaka heralde. Şu halim. Vay anasını. Mahallenin dork'u olduk iyi mi. Bu bekleyişin ardından etrafımdan geçen kimseye bakmasam daha iyi. İnanamıyorum. Bu Cadde'ye çağırılıp "öbür kızı seviyorum" konuşması yapmaktan da kötü. Şu an bu bir rezalet. 12 it is. Kaderde ilk haftadan da ekilmek varmış. Yuh demek istiyorum. Ya da eşek şakası materyali olmak. O kadar da sevimli çocuk hem de. Görmemiş gitmiş olsa ne gülerim. Ama nerde. Vay be. İyi sıçmışım bu sefer. Son 6 dakika then I'm out. Çüşünüz be kardeşim. Çüş. 5 dakika. Ne malmışım lan. Bu ne. Deedle dee dum is the song that I hum and the world is singing. Son bir dakika +/- 2. Ama yuh. Gerçekten. 12. Oha. OHA. Gerçekten. Yuh. Çüş. Oha. Şu anki durumu toparlayacak tüm durumlar çocuğun ölümüyle ilgili. Şimdi veya yakında. Oha oha oha oha."

***

- I am an idiot.
- Can I call you an idiot? I'd feel so much better.
- Yes.
- Idiot. There.

***

- So what do you miss the most about home?
- My girlfriend. I miss her like hell.

***

"Deedle deedle deedle deedle deedle deedle deedle dee dum!"
- Ella Fitzgerald

Stage 1: Homesickness

or so I've been told.

Evet efendim.
Buradayım.
Çılgın heyecanlar, karın ağrıtan stresler, ellerimle yazıp postaladığım - cevap alamadığım mektuplar, başvurular, formlar, sayfalarca formlar, neden istiyorsun?lar, gelince ne yapacaksın?lar, ne katacaksın?lar, şarkılar, notalar, transpozeler, 20 dakikalık aralarda 40 dakikalık kayıtlar, lütfenler, teşekkür ederimler, inanamıyorumlar, oley!ler, oh be!ler, vay be!ler...

Hepsi bunun içindi.
Kaybolmanın saniyeler süreceği, bulunmanın yıllar alacağı bir şehir.
Müzik, sonsuz müzik, her yerden herkesten akan müzik.
Hiç görmediğin giysiler, hiç görmediğin kıyafetler, hiç görmediğin insanlar, hiç görmediğin binalar, hiç görmediğin, göremeyeceklerin.
Mavi iş seloteypiyle yapıştırılmış kırık masa lambası.

Mavi iş seloteypiyle yapıltırılmış kırık masa lambasının yalnızlığı.
Zincirleme ad tamlaması.

Bu kadar zor olacağını düşünmemiştim.
Annemi yolculayacağım günün gözlerimin kurumadığı bir gün olacağını düşünmemiştim.
13 yaşında hiç tanımadığım bir kızın halimi görüp bana sarılacağını hiç düşünmemiştim.
Hiç bu kadar çaresiz hissetmemiştim. Her yerimden çaresizlik akıyormuş gibi.

İnsan hayal kurarken bunları düşünmüyor.
Sanırım kendinden büyük hayaller kurup gerçekleştiğinde benim kadar afallayan biri daha yoktur.

Tanıdık seslerle evin yolunu tutuyorum - zihnimde.

"I'm standing at the firing line
Too scared to jump to leave behind
The lights go down and there's nowhere left to hide
Into the great unknown!"
- Travis

Tell me what to do, oh, Molly Molly