Şu ekranın başında geçirdiğim zamana oranla gerçekten az yazıyorum.
Fakat kafam o kadar dolu ki, şu son birkaç gündür hayatımın merkezinde dönen şeyler dışında başka bir şey düşünemez oldum. Ne bir kitap okuyabiliyorum, ne de yazı yazabiliyorum.
Ders çalışmaktan bahsetmeyeceğim bile.
Aklımdaki karmaşayı durdurabilecek bir düğmeye ihtiyacım var. Şöyle her gün bir iki saatliğine aklımı sağlığına kavuşturabilmek için.
***
Bugün yine çok keyifli bir konserde yer alma fırsatını yakaladım.
Kesinlikle bir kendini beğenme duygusu gütmeden, dürüstçe şunu söyleyebilirim: Beni bıraksalar, ben orada sabaha kadar şarkı söylerim. Gerçi illa bir sahnede olmam da gerekmiyor, insanlarla bir arada olayım yeter. Şu hayatta beni bu kadar mutlu eden bir başka şey yok.
En hüzünlüsü, her seferinde, böyle güzel akşamlardan sonra eve dönüp yapacak bir sürü işe sahip olmam.
İş yaptığımdan falan değil tabii, ortada bir yarın olduğu sürece ben bir şeyleri ertelemekten vazgeçmeyeceğim; ama yine de şu tatlı huzurun bölünmesini istemezdim.
İşte böyle şimdilik...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder