Sayfalar

25.11.11

Evrencikler

Bu yazılara olabildiğince klasik başlamamaya çalışsam da; bazen olmuyor. O yüzden az sonra gelecek olan sıkıcı başlangıç için şimdiden özür dilerim.
Paslanmışlığıma verebilirsiniz.

Hayat hiçbir, hiç kimse için kolay olmadı.
İnsanların ayarı oturmamış varlıklar olduğunu düşünüyorum. Hala "ilerlemeye" devam ediyoruz. Buradaki ilerleme tırnak içinde çünkü ilerlemekten kastım yalnızca olumluya doğru olan ilerleme değil; aynı zamanda olumsuza doğru olan ilerleme.
Son zamanlarda fark ediyorum ki; zor olan insan olmak değil.
Başka insanların da yaşadığı bir evrende insan olmak.
En küçük ayrıntısına kadar bize ait olduğunu düşündüğümüz bir evrende yaşıyoruz.
Yaşadığımız her şey bize ait. Zaman bizim bildiğimiz kadarıyla akıyor. Gördüğümüz, duyduğumuz, dokunduğumuz kadarını biliyoruz; ve evren bunlardan oluşuyor.
Evren bizden ibaret.
En azından bizim için.
Her insan için, bu böyle.
İşte bu yüzden aslında tek olan bu evrende milyonlarca küçük evrencik var olmaya çalışıyor.
Her insanın kendine ait olan dünyası, birbirinin yanından geçiyor, çakışıyor, birleşiyor...
Kendi evrenimizle o kadar meşgul oluyoruz ki; çevremizde gezinen başka evrenlerin olabileceğini unutuyoruz.
Bizim kendi evrenimizde olduğumuz kadar, yanımızdan geçen bu kişinin ne kadar önemli olduğunu.
Doğruları ve yanlışları onun belirlediği koca bir evren olduğunu.
Bizimkisinden çok farklı.

Bu haftanın çıkarımları da böyle...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder