Son zamanlarda en çok ihtiyaç duyduğum şeylerden bir tanesi sessizlik.
Öyle ki, gürültüye karışacağını düşündüğüm için müzik bile dinlemiyorum bazen.
Şu an, gürültüyü bastırabilme umuduyla yumuşacık müziğin sesini açtığım anlardan bir tanesi.
Kendi kendime saatlerce konuşasım geliyor bazen.
Anlatacak çok şeyim olmalı, diye düşünüyorum, kafamın doluluğu ancak bu şekilde açıklanabilirmiş gibi geliyor.
Oysa ki şu son günlerde konuşacak şey bulmakta zorlanıyorum. Söylediğim şeyler üzerinde pek düşünülmemiş sözcüklerin anlamlıymış gibi bir araya getirilmesinden oluşuyor.
Niye böyle?
Ben de bilmiyorum.
Kendimi olmayan bir insanı beklerken buluyorum bazen.
Ona anlatabilirdim, diyorum, o anlardı.
O kim?
Ben de bilmiyorum.
"And I'm surrounded by,
a million people, I
Still feel all alone
Oh, let me go home
Oh I miss you, you know..."
- Michael Bublé
yeni mimin var bende.
YanıtlaSil:)